Wat leuk om nog eens voor een klein meisje te kunnen naaien! (alhoewel ik mijn dochter weiger groot te noemen, echt klein is ze ook niet meer moet ik jammergenoeg toegeven)
Ik haalde een oud patroontje uit de kast. Een overgooier a-lijn kleedje. Maar dit leek me net iets te saai, dus maakten we enkele veranderingen.
Ik was ondertussen ook bezig met het speelpakje voor kleine Max en dus nam ik dezelfde zakjes over op het patroon voor het kleedje.
Ik maakte ook de overslag aan de schouders wat groter en rondde de hoeken af.
Zo sluit het kleedje mooi op de schouders met kam snaps.
En ja, het mag gezegd worden, ik ben best wel fier op deze creatie! Je zou haast gaan verlangen naar nog een kleine meid! Maar laten we realistisch en vooral rationeel blijven: ik stel mij wel tevreden met de kleine meisjes van anderen. Daar kan ik ook leuke dingen voor maken!
Om de grote zus ook wat in de bloemetjes te zetten, ze werd tenslotte nog eens grote zus, maakte ik met het restje nog een rokje voor haar. Het werd een klokrokje. Uit het 'allemaal rokjes'-boek.
Ik tekende een 8 jaar over omdat ik met een elastiek wilde werken bovenaan en werkte het rokje op de lengte van een 6 jaar af, voor de 5 jarige jonge dame. Het zat als gegoten en ging van de hele namiddag niet meer uit!
Oh leuk! Mocht je ooit willen uitleggen hoe je die zakjes naait, ik volg met plezier :-)
BeantwoordenVerwijderenHeel leuk ... als er een stukje stof net groot genoeg blijkt om iets moois mee te maken.
BeantwoordenVerwijderen